2017-02-14

Kolegium Jagiellońskie – Toruńska Szkoła Wyższa serdecznie zaprasza do udziału w Konferencji Naukowej pt. „Wyzwania i zagrożenia dla bezpieczeństwa globalnego i regionalnego – z perspektywy lokalnych społeczności”, która odbędzie się w dniu 9 czerwca 2017 r.  w Kolegium Jagiellońskim – Toruńskiej Szkole Wyższej (Toruń, ul. Jęczmienna 23).

Będzie ona poświęcona problemom teorii i praktyki w odniesieniu do głównego tematu konferencji. Odniesienie do tematyki szeroko pojmowanego bezpieczeństwa wynika z tego, iż postrzegane jest ono  w kategorii podstawowej potrzeby każdego człowieka, a jej niezaspokojenie nie pozwala na realizację innych potrzeb i utrudnia rozwój jednostki.

Biorąc pod uwagę genezę bezpieczeństwa publicznego zechcemy w naszej  konferencji podjąć próbę wskazania na procesy zachodzących zmian w postrzeganiu bezpieczeństwa, jak też  podjęta zostanie  próba przedstawienia rozwoju organów publicznych stojących na straży bezpieczeństwa i porządku publicznego a także całościowego potraktowania zagrożeń i jego skutków dla życia człowieka obecnie i w najbliższej przyszłości. Ponadto podjęta zostanie próba zaprezentowania modelowego systemu bezpieczeństwa publicznego z określeniem jego podstawowych funkcji w państwie demokratycznym. Zwrócimy też uwagę na potrzeby, oczekiwania i rolę jaką w aspekcie szeroko pojmowanego bezpieczeństwa odgrywają społeczności lokalne.

Tematyka konferencji:

I. Wystąpienia ekspertów

1. Współczesne uwarunkowania bezpieczeństwa w skali globalnej i regionalnej
2. Edukacja dla bezpieczeństwa – problemy teorii i praktyki
3. Bezpieczeństwo ekologiczne – wyzwania współczesności
4. Bezpieczeństwo jako obszar aktywności samorządu lokalnego- perspektywa społeczna i organizacyjna
5. Kierunki rozwoju polityki bezpieczeństwa jako polityki publicznej

II. Panel  ekspercki

Teoria i praktyka w zakresie problematyki bezpieczeństwa społeczności lokalnych – doświadczenie i perspektywy . Wystąpienia panelistów.

III. Dyskusja  z udziałem uczestników konferencji.

Konferencja jest bezpłatna.

Zgłoszenia prosimy kierować na adres: konferencja@akademiajagiellonska.pl

Abstrakt tematu „ Status organów jednostek samorządu terytorialnego i problemy wynikające  w procesie realizacji ustawowych zadań.

1. Samorząd terytorialny stanowi silny filar ustrojowy Państwa. Obejmuje swym zasięgiem zadania z zakresu społeczno-gospodarczego rozwoju poszczególnych regionów kraju oraz gminnych i powiatowych jednostek samorządowych. Realizuje także zadania związane z zaspokajaniem bytowych potrzeb mieszkańców, w tym także związane z reglamentacją praw i obowiązków podmiotów prawnych w formach władczych.
2. Samorząd skupia uwagę na realizacji zadań administracyjnych Państwa, będąc w szczególności jego wyodrębnioną częścią.
3. Instrumentarium władzy samorządowej to przede wszystkim stanowienie aktów prawa miejscowego w konstytucyjnym ich rozumieniu oraz stanowienie aktów prawa wewnętrznego, będących podstawowym instrumentarium kierowania i zarządzania administracją samorządową. Oprócz tych aktów stanowienia organy samorządu regulują w formach władczych sferę praw i obowiązków obywateli i innych podmiotów prawa.
4. Nadzór nad stanowionym prawem samorządowym sprawuje wojewoda, a nad jego stosowaniem samorządowe kolegium odwoławcze.
5. Samorząd terytorialny, w jego obecnym kształcie ustrojowym pełni funkcje administracji Państwa w formach zdecentralizowanych i nie spełnia należycie podstawowej jego roli w zakresie integracji społeczności lokalnych i ich demokratyzacji.
6. Wprowadzenie w 2002r. gminnego modelu prezydenckiego osłabiło demokrację samorządową, mieszkaniec stał się klientem i przestał być obywatelem partycypującym w sprawowaniu władzy samorządowej.

Przedstawiona wyżej charakterystyka podstawowych zasad ustroju samorządu stanowi podstawę zdiagnozowanych mankamentów w sposobie jego funkcjonowania i problemów wymagających ustawowego uregulowania.

Raport o stanie samorządności terytorialnej w Polsce opracowany w 2013r. przez zespół naukowców pod kierunkiem prof. Jerzego Hausnera zdiagnozował osiem dysfunkcji samorządu wymagających skorygowania w praktyce działania lub w drodze ustawodawczej.

Wyróżnione w Raporcie dysfunkcje to:

1. Dysfunkcja etatystyczna rozumiana, jako postępujące upaństwowienie samorządu, który nie rozwinął przez to wspólnotowości obywatelskiej, mającej być jego fundamentem.

2. Dysfunkcja autokratyczna prowadząca do stopniowego osłabienia demokracji samorządowej, wyrażająca się w pozbawieniu radnych wpływu na funkcjonowanie urzędu.
3. Dysfunkcja biurokratyczna wiążąca się z niesprawnością administracyjną, powiązaną z urzędniczą dominacją w funkcjonowaniu samorządu.
4. Dysfunkcja finansowa wyrażająca się w tym, że zadania zlecone wykonywane przez samorząd nie są współmiernie finansowane.
5. Dysfunkcja wyrażająca się w nieefektywnej absorpcji środków unijnych uważanych za narzędzie władzy, a nie rozwoju.
6. Dysfunkcja ułomnej wspólnotowości oznaczającej, że związki samorządów z obywatelami nie są partnerskie, lecz prowadzą do wykluczenia tych, którzy wyrażają chęć pracy w samorządzie. Dominujące stają się związki o charakterze patrymonialno-klientystycznym, tworzące koterie, które nie pozwalają na ujawnienie się inicjatyw obywateli, będących poza układami.
7. Dysfunkcja polegająca na ukrytym zadłużeniu samorządów, które w 2013 szacowano na około 130 mld. zł.
8. Dysfunkcja w sferze nieuporządkowanej gospodarki przestrzennej

Aktualnie pojawił się nowy problem w sferze zmian ustrojowych samorządu terytorialnego, a mianowicie koncepcja tworzenia struktur metropolitalnych.