TRADYCJA
JAGIELLOŃSKA
MISJA UCZELNI
UCZELNIA
NAGRODY JAGIELLOŃSKIE
RADA POWIERNICZA
TRADYCJA JAGIELLOŃSKA
WŁADZE UCZELNI
PROFESURY HONOROWE
Akademia Jagiellońska w Toruniu
Tradycja
Toruń wraz z Prusami Królewskimi, stał się formalnie częścią Królestwa Polskiego po II pokoju toruńskim w 1466 roku, choć akt inkorporacji miasta do Polski wydany został przez Kazimierza Jagiellończyka już w 1454 roku.
Wtedy także, a więc w 1454 roku doszło do połączenia dwóch, odrębnych od prawie 200 lat miast: Starego Miasta Torunia lokowanego przywilejem z 29 grudnia 1233 roku oraz Nowego Miasta Torunia lokowanego przywilejem z 13 sierpnia 1264 roku.
Wtedy także, a więc w 1454 roku doszło do połączenia dwóch, odrębnych od prawie 200 lat miast: Starego Miasta Torunia lokowanego przywilejem z 29 grudnia 1233 roku oraz Nowego Miasta Torunia lokowanego przywilejem z 13 sierpnia 1264 roku.
Oba miasta rozwijały się dynamicznie w ciągu XIV wieku. Już w okresie poprzedzającym powrót do Królestwa Polskiego, istniały też ożywione stosunki z królami polskimi, wywodzącymi się z rodziny jagiellońskiej. Dowodem tych związków jest fakt, iż to właśnie miasto Toruń rozpoczęło powstanie pruskie (niszcząc zamek krzyżacki), następnie przerodzone w Wojnę Trzynastoletnią, która stała się punktem zwrotnym w dziele pokonania państwa Zakonu Krzyżackiego. To Toruń wspierał Kazimierza Jagiellończyka, utrzymując główny jej ciężar finansowy po stronie królewskiej, przez cały czas trwania tego konfliktu.
Po włączeniu do Królestwa Polskiego, Toruń już w początkach lat 70-tych uzyskał szerokie prawo składu, dzięki któremu nastąpił jeszcze bardziej dynamiczny rozwój gospodarczy miasta. W XVI wieku obok Gdańska i Krakowa, Toruń – przy wsparciu Jagiellonów – stał się najpotężniejszym miastem Królestwa i Rzeczypospolitej. Był równocześnie europejskim centrum handlu międzynarodowego, ośrodkiem rozwiniętej gospodarki i kultury. Poprzez swoje związki z Ligą Hanzeatycką, stał się Toruń uczestnikiem wielkiej międzynarodowej organizacji gospodarczej, co przysparzało mu prestiżu, a jego mieszkańcom bogactwa.
Po włączeniu do Królestwa Polskiego, Toruń już w początkach lat 70-tych uzyskał szerokie prawo składu, dzięki któremu nastąpił jeszcze bardziej dynamiczny rozwój gospodarczy miasta. W XVI wieku obok Gdańska i Krakowa, Toruń – przy wsparciu Jagiellonów – stał się najpotężniejszym miastem Królestwa i Rzeczypospolitej. Był równocześnie europejskim centrum handlu międzynarodowego, ośrodkiem rozwiniętej gospodarki i kultury. Poprzez swoje związki z Ligą Hanzeatycką, stał się Toruń uczestnikiem wielkiej międzynarodowej organizacji gospodarczej, co przysparzało mu prestiżu, a jego mieszkańcom bogactwa.
Dowodem ówczesnej potęgi Torunia są jego monumentalne budowle, z jednym z najbardziej spektakularnych w Europie Ratuszów miejskich. Zachwycają toruńskie kościoły – św. Janów, Najświętszej Marii Panny i św. Jakuba – a miasto opiewane było przez pisarzy XV-to i XVI-to wiecznych z Janem Długoszem na czele, jako wyjątkowa perła Królestwa Polskiego. Gotycka i renesansowa zabudowa Torunia, do dziś tworzy unikalne w skali europejskiej zjawisko architektoniczne.
Kolejni władcy z rodziny Jagiellońskiej często przybywali do Torunia, ciesząc się jego rozwojem. Nawet konwersja dużej części mieszkańców Torunia na protestantyzm, nie spowodowała zmiany nastawienia do miasta ani Zygmunta Starego, ani Zygmunta Augusta. Jagiellonowie zawsze wspierali Toruń, a Toruń zawsze pozostawał wierny Jagiellonom. Ta więź tworzyła wzajemne korzyści i utwierdzała pozycję miasta w Rzeczypospolitej.
Tradycja toruńskiej potęgi okresu jagiellońskiego jest naszym odniesienim i naszą inspiracją. Pragniemy by nasza Uczelnia, nawiązując do tego dziedzictwa wielkości miasta, kreowała kierunki swojego rozwoju. Ten sposób myślenia, to nasza misja i nasz cel działania. Jemu podporządkowujemy swoje obecne i przyszłe działania.
Tradycja toruńskiej potęgi okresu jagiellońskiego jest naszym odniesienim i naszą inspiracją. Pragniemy by nasza Uczelnia, nawiązując do tego dziedzictwa wielkości miasta, kreowała kierunki swojego rozwoju. Ten sposób myślenia, to nasza misja i nasz cel działania. Jemu podporządkowujemy swoje obecne i przyszłe działania.