Trud budowania od podstaw
Gdy myślę o drodze życiowej i dokonaniach biskupa toruńskiego, księdza biskupa dra Andrzeja Suskiego, jawi mi się pewna prawidłowość. Był człowiekiem, którego powołaniem było budowanie ważnych dzieł od podstaw, trud stawiania fundamentów, przecieranie dróg, których jeszcze w nowym środowisku nikt nie przetarł. Myślę tutaj przed wszystkim o budowaniu struktur nowej diecezji. Jego dotychczasowe bogate życiowe doświadczenie, zakotwiczenie w tradycji Kościoła, doświadczenie wyniesione ze studiów rzymskich oraz kontaktu z duszpasterstwem nie 4 tylko w Europie, ale i na innych kontynentach, a zwłaszcza jego osobisty charyzmat realizacji modelu pracy organicznej, było wyposażeniem, które przynosiło owoce w cierpliwym pokonywaniu przeszkód w organizacji diecezji. Tu nie chodziło jedynie o organizację administracji diecezjalnej, ale także, a może przede wszystkim o budowę struktur żywego Kościoła. Wiedział jaką rolę w życiu diecezji pełni kształcenie kadr, dlatego też zabiegał u władz miasta oraz województwa o możliwość organizacji Wyższego Seminarium Duchownego dla nowej diecezji.
Umiejętność życzliwej i konkretnej rozmowy z władzami wojewódzkimi i władzami Torunia oraz władzami samorządowymi ułatwiała realizację nie tylko dzieła organizacji seminarium, Kurii diecezjalnej, ale i dzieł następnych. Mam tu na myśli szczególnie te dzieła, które były wyrazem troski biskupa Andrzeja o ludzi słabszych, biednych, chorych. I powołana z jego woli w pierwszych dniach funkcjonowania nowej diecezji Caritas Diecezji Toruńskiej jest dziś znana z niezwykle prężnej i ofiarnej działalności nie tylko w naszej małej Ojczyźnie, czyli środowisku, w którym żyjemy, ale i Kościoła w Polsce. Trzeba też przyznać, że Ksiądz Biskup od początku przywiązywał wiele do spotkań z ludźmi, nie tylko w czasie 5 bardzo licznych wizytacji wspólnot parafialnych diecezji, ale miał zawsze czas na odwiedziny i uczestnictwo w życiu środowisk, w których realizowana jest każda forma pomocy człowiekowi, czy też wychowania młodzieży, szczególnie ze środowisk zaniedbanych.

Wybitny pasterz Kościoła, mąż dialogu, człowiek nauki
Od chwili przyjęcia święceń biskupich, tj. od 1986 roku, stał się gorliwym pasterzem Kościoła. Ten wymiar jego aktywności mogłem osobiście obserwować przez dłuższy czas naszych kontaktów, a szczególnie od 1992 roku, gdy jego pasterskiej trosce została powierzona nowa diecezja w Toruniu, mieście z przebogatą tradycją kulturową, z wysoko notowanym uniwersytetem Mikołaja Kopernika, a potem innymi placówkami naukowymi o charakterze akademickim. Jego zadaniem stało się przygotowanie diecezji toruńskiej na spotkanie z Janem Pawłem II w czasie pielgrzymki do Ojczyzny w 1999 roku, połączonej z aktem beatyfikacji ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego. Istotnym wydarzeniem dla tej pielgrzymki było spotkanie Jana Pawła II ze światem polskiej nauki w auli UMK. 6 stałym elementem posługi biskupa toruńskiego była troska o stan kadry naukowej w Wyższym Seminarium Duchownym w Toruniu.
Środowisko Uniwersytetu ubogaciło się o powstały w 2001 roku Wydział Teologiczny, nawiązujący do tradycji Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Bez zaangażowania i konsekwentnych starań biskupa toruńskiego nie byłoby to możliwe. Także dzięki jego staraniom i zaangażowaniu Senat Uniwersytetu UMK mógł w dniu 21 listopada 2004 roku wręczyć Janowi Pawłowi II doktorat honoris causa UMK. Biskup Toruński od początku istnienia Wydziału był w nim obecny, nie tylko z okazji inauguracji roku akademickiego, ale także jako uczestnik naukowych spotkań. Niezwykle starannie przygotowywał wszystkie wystąpienia, czy to na konferencjach naukowych, czy też podczas liturgii w katedrze i innych kościołach diecezji.
Osobnym wymiarem jego aktywności jako człowieka dialogu stały się coroczne spotkania Coloquia Torunensia, organizowane przez Prezydenta Miasta Torunia, Rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Biskupa Toruńskiego oraz Toruńskie Towarzystwo Naukowe. Wyrazem postawy ekumenicznej naszego Laureat było otwarcie najpierw 7 Centrum Dialogu Społecznego im Jana Pawła II, a następnie w dniu 6 października 2012 roku Centrum Dialogu im. Jana Pawła II. Dzięki licznym kontaktom i spotkaniom, otwieraniu środowiska na problemy Kościoła powszechnego i problematykę życia społeczno-kulturowego Ojczyzny, dzięki zaangażowaniu w służbę środowisku miasta Torunia i Województwa Kujawsko-Pomorskiego, a szczególnie otwarciu na kontakt z ludźmi i ducha dialogu, ksiądz biskup Andrzej Suski stał się w toruńskim środowisku niekwestionowanym autorytetem. Wiele mogliby powiedzieć na ten temat ci, którzy przez 25 lat w naszej małej Ojczyźnie pełnili ważne funkcje państwowe, miejskie, czy samorządowe i spotykali się z księdzem biskupem Andrzejem w sprawach dotyczących dobra tych środowisk. Nic dziwnego więc, że został odznaczony m.in. tytułem honorowego obywatela Torunia oraz Województwa Kujawsko-Pomorskiego.
Jako biskup nie ograniczał swej aktywności do ram Kościoła diecezjalnego. Jest członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski, bierze udział w pracach innych Komisji Rady Głównej Episkopatu, min. jest członkiem Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencji Episkopatu Polski, był wiceprzewodniczącym 8 Komisji ds. Dialogu z Judaizmem i Dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce.
Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika przyznał biskupowi Andrzejowi wyróżnienie „Convallaria Copernicana”, które otrzymuje się za wybitny wkład do nauki lub szczególne zasługi dla Uniwersytetu.
„Ekscelencjo, Księże Biskupie, dostojny Laureacie! Dziś Senat Akademii Jagiellońskiej nadaje Księdzu Biskupowi Andrzejowi Suskiemu wyróżnienie Profesora Honorowego. W mojej laudacji zdołałem przywołać tylko część Twoich osiągnięć, ale wiemy, że wyróżnienie to otrzymujesz nie tylko za bogactwo Twej pasterskiej posługi, za dzieło budowania fundamentów tej wspólnoty wiary, ale nade wszystko za służbę Prawdzie, za budowanie mostów dialogu i porozumienia, za życzliwe wspieranie od przeszło 25 lat społeczności miasta Torunia i województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz za pokorną i może mało znaną Twoją służbę nauce, uczelniom Torunia, w tym także Uczelni, która nas tu gromadzi i oddaje Ci należny hołd.”
Toruń, 1 kwietnia 2017 r.Ks. prof. zw. dr hab. Jerzy Bagrowicz 10